Nauka oparta na doświadczeniu i metody kształcenia aktywizujące pamięć są ściśle powiązane ze zjawiskami immersji, można więc mówić o wirtualnej rzeczywistości jako o jednym z najskuteczniejszych narzędzi, jakie można obecnie wprowadzić do szkół i uczelni.

W tym artykule pokażemy, dlaczego coraz więcej instytucji decyduje się na wykorzystanie VR w celach edukacyjnych, skupiając się na właściwościach tej technologii i cechach, które odpowiadają założeniom modelu uczenia się Davida A. Kolba.

Uwaga: mimo że wirtualna rzeczywistość jest z pewnością źródłem prawdziwych, wartościowych doświadczeń, które mają znaczenie w procesie uczenia się, ważne jest, aby nie analizować jej za pomocą popularnego „stożka uczenia się Dale’a”. Dzieje się tak dlatego, że wykres jest uważany z niepopartą naukowo wizualizację, która nie może służyć jako wiarygodna miara uczenia się opartego na doświadczeniu.

Nowe technologie i ich wartość edukacyjna

Kiedy ludzie myślą o innowacyjnych rozwiązaniach dla szkół i uczelni, zwykle chodzi o narzędzia, które sprawiają, że edukacja jest ciekawsza, angażująca i atrakcyjna. Nie jest niczym nowym stwierdzenie, że uczniowie wolą uczyć się za pośrednictwem nowych mediów, takich jak filmy, interaktywne oprogramowania lub gry, takie jak te dostępne w wirtualnej rzeczywistości.

Rynek mediów nieustannie się zmienia, zwłaszcza gdy pojawiają się nowe rodzaje technologii i stają się one bardziej dostępne.

Ten niekończący się postęp w rozpowszechnianiu informacji prowadzi nauczycieli i władze placówek do coraz lepszych sposobów przekazywania wiedzy z różnych dziedzin edukacji – od fizyki po nauki o środowisku, od matematyki po historię, od sztuk pięknych po geografię.

Edukacja VR
– teoria nauczania Kolba

Uczenie się to proces, w którym wiedza powstaje poprzez transformację doświadczenia.

– David Kolb

Wniosek, do którego doszliśmy – jest taki, że sektor edukacji jest wyjątkowo zdolny do ujawnienia rzeczywistego potencjału rozwijających się technologii. Pewnie dlatego, że ta konkretna dziedzina wymaga złożonego zestawu walorów technicznych, które razem stanowią cenną pomoc dydaktyczną. Dziś wiemy, że wirtualna rzeczywistość – i media immersyjne w ogóle – zdają ten test śpiewająco.

Rzeczywistość wirtualna jest niezwykle wszechstronnym medium. Daje uczniom możliwość uczestniczenia nawet w zajęciach teoretycznych na głębszym poziomie i aktywnego uczestnictwa w wielorakich lekcjach. Chodzi o doświadczenie, które jest ostatecznym nośnikiem wiedzy, jak mógłby powiedzieć David A. Kolb, który jest cenionym amerykańskim badaczem i autorem tzw. Experiential Learning Model, czyli modelu nauczania związanego z rozwojem człowieka opartym na praktyce. Poniżej możesz zobaczyć prostą infografikę ilustrującą teorię Kolba.

źródło: humanly.pl

Idąc za wizją Kolba, postrzegamy nowoczesny system edukacji raczej jako pole do eksperymentów i nowych badań metodologicznych niż dla podtrzymania tradycyjnego szkolnictwa z jego biernym uczeniem się i minimalistyczną, ale chaotyczną strukturą zajęć. Dzięki wirtualnej rzeczywistości uczniowie mogą być zachęcani do udziału w wybranych scenariuszach zajęć i do podejmowania decyzji, które ostatecznie umożliwią im utrwalenie wiedzy.

To perspektywa pierwszoosobowa oferowana przez VR sprawia, że doświadczenia te są o wiele bardziej imponujące pod względem efektów.

Rzeczywistość wirtualna może również wnieść wartość, jaką jest współpraca do cyklu uczenia się, zbliżając uczniów do siebie w obliczu pojawiających się problemów. Nauczyciele mogą z łatwością przesyłać na ekran obraz punktu widzenia użytkowników VR, aby wyświetlić ich sesję dla całej grupy. W kontekście uczenia się opartego na współpracy ważne jest, aby uczestnicy byli w stanie prowadzić refleksyjny dialog w grupie, wspólnie robić notatki i formułować wnioski. Ma to również związek z refleksyjną obserwacją i konceptualizacją, do których odnosi się Kolb.

Konstruktywne
eksperymenty w VR

Kluczowym składnikiem modelu Kolba jest oczywiście część eksperymentalna, będąca de facto sprawdzianem skutecznego przyswajania wiedzy. Korzystając z aplikacji wirtualnej rzeczywistości podczas zajęć, nauczyciele mogą nie tylko stawiać proste wyzwania przedmiotowe, ale także rozwijać indywidualną wiedzę poprzez przeprowadzanie egzaminów w VR, które mogą służyć uczniom jako plac zabaw do rozwiązywania problemów metodą prób i błędów.

Jak widać, aplikacje VR mogą stanowić doskonałe uzupełnienie szerokiej gamy zajęć, tworząc nowe możliwości związane z teorią doświadczeniowego uczenia.

Korzystając z immersyjnych mediów, szkoły mogą programować doświadczenia według własnego uznania, aby dotrzeć do uczniów, którzy szukają angażujących i atrakcyjnych kursów.